The Pullman Strike z 1894 r. ma historyczne znaczenie, ponieważ poniósł porażkę jako robotniczy ruch robotniczy przeciwko cięciu płac. W dłuższej perspektywie zniszczył także Amerykańską Unię Kolejową i pomógł pokonać prezydenta Grover'a Clevelanda nominacja do ponownego wyboru.
George Pullman obniżył wynagrodzenie pracowników kolei w reakcji na depresję gospodarczą w 1893 roku. W odpowiedzi robotnicy zorganizowali strajk, ale szybko zdali sobie sprawę, że potrzebują dodatkowej pomocy. Sławny działacz związków zawodowych Eugene V. Debs przyczynił się do utworzenia ruchu narodowego, ale sprzeciw wobec niego zyskał na gorącym udziale, gdy pracownicy kolei uciekli się do destrukcyjnej taktyki, aby zwrócić uwagę Prokuratora Generalnego. Prokurator generalny Olney nałożył nakaz, a prezydent Grover Cleveland wysłał oddziały; chociaż politycy z Chicago i Chicago byli przeciwni temu rozwiązaniu.
The Pullman Strike jest powszechnie postrzegany jako osiągnięty ekstremum, które zrobił z powodu bezkompromisowej i niesympatycznej postawy George'a Pullman'a wobec swoich pracowników.
