Święty Augustyn z Hippony dostarcza klasycznej interpretacji Psalmu 91, który widzi jako zachętę do odwagi i ufania Bogu pośród cierpienia i sideł zła. Zauważa, że diabeł użył tego Psalm, aby kusić Jezusa, a więc nadaje mu chrystologiczne znaczenie.
Według św. Augustyna, ten psalm nie tylko dodaje otuchy tym, którzy stoją w obliczu zła lub cierpienia, ale także domyślnie pokazuje, że ci, którzy nie ufają Bogu, padają na te złe moce. Ponadto zauważa, że Boża ochrona rozciąga się nie tylko na tych, którzy idą przeciw widocznym i otwartym środkom oporu, ale także przeciwko dość samotnym sugestiom diabła.
Znaczna część ekspozycji Augustyna polega na interpretowaniu poszczególnych linii psalmu. Na przykład interpretuje on wersety o ciemnościach nocy jako odnoszące się do grzechów w niewiedzy, a dzienną strzałkę jako odnoszące się do grzechów popełnionych przy pełnej wiedzy.
St. Augustyn wyciąga dalsze wnioski na temat znaczenia i zakresu Boskiej ochrony przez porównanie z użyciem psalmu przez diabła przeciwko Jezusowi w Ew. Mateusza 4. Tu Jezus upomina diabła o użycie fragmentu, aby wystawić Boga na próbę, a także z tej opowieści Augustyn stwierdza dalej, że ochrona gwarantowana tym, którzy patrzą na Boga, obejmuje pokornych, a nie dumnych lub tych, którzy ufają własnej mocy.
