Symboliczne użycie lwów w księgach Starego Testamentu i Nowego Testamentu często koncentruje się na sile i szlachetności zwierzęcia w związku z Izraelitami lub Bogiem w Starym Testamencie lub Chrystusie w Nowym Testamencie. Z ponad 150 wzmianek o lwach w 66 księgach Biblii, gwałtowny wzrost zwierzęcia wiązał się również z negatywnymi atrybutami, niebezpieczeństwem lub zemstą.
Autor pierwszego listu Piotra używa lwa jako symbolu zagrożenia dla chrześcijan stworzonego przez diabła poprzez porównanie z ryczącą i pożerającą bestią. W podobny sposób apostoł Paweł mówi metaforycznie o swoich próbach, mówiąc, że został uratowany z paszczy lwa. W przeciwieństwie do negatywnej symboliki uskrzydlony lew reprezentuje apostoła Marka. W Starym Testamencie lew przedstawia metaforycznie pogańskie narody, które zagrażały plemionom Izraela.
Pisarze biblijni byliby obeznani zarówno z lwą azjatycką, jak i afrykańską. Lwy azjatyckie zamieszkiwały Arabię, Palestynę, Babilon, Persję i Asyrię, podczas gdy lew afrykański znajdował się na Półwyspie Synaj i w Egipcie. Lwy były w Biblii wspomniane więcej razy niż jakiekolwiek inne dzikie zwierzęta znane pisarzom biblijnym.
