Głównym powodem, dla którego Kasjusz chce, aby Brutus przyłączył się do spisku przeciwko Cezarowi, jest fakt, że Brutus jest szeroko szanowany wśród Rzymian. Cassius robi to pochlebiając i bawiąc się marnością Brutusa.
Sztuka "Juliusz Cezar" Williama Shakespeare'a przedstawia wydarzenia poprzedzające, w trakcie i po zabójstwie rzymskiego dyktatora Juliusza Cezara. W pierwszym akcie, Scena 2, Kasjusz podchodzi najpierw do Marcusa Brutusa, rzymskiego polityka i bardzo bliskiego przyjaciela Cezara. Kasjusz zaczyna pochlebiać Brutusowi, pytając, czy Brutus widzi, jak bardzo inni politycy i ludzie go szanują. Kiedy Brutus skromnie odpowiada, że tego nie robi, Cassius mówi, że przejmie rolę lustra Brutusa, aby mógł sam zobaczyć.
Kiedy Kasjusz i Brutus słyszą, jak ludzie krzyczą na Cezara i wyrażają swoją wzajemną pogardę, że może zostać królem, Cassius widzi swoją okazję, by uwieść szanowanego Brutusa w jego spisku przeciwko Cezarowi. Dlatego Kasjusz zaczyna kwestionować, jak niesprawiedliwe i niebezpieczne jest to, że jedna osoba powinna stać na tak wielu innych. Brutus kończy rozmowę, mówiąc, że jest gotów rozważyć słowa Kasjusza. Brutus stawia więc pierwsze kroki w kierunku zostania konspiratorem, zapewniając w ten sposób zasadę konspiracji ze względu na swoją potężną i szanowaną figurę.
