Wczesne Anasazi byli nomadami, żyjącymi z ziemi przez polowanie na małe zwierzęta i żerowanie na roślinach jadalnych. Archeolodzy odkryli, że ludzie Anasazi zaczęli żyć w bardziej trwałych wioskach w około 1200 B.C. Zaczęli uprawiać kukurydzę, krzyżując odmiany z Meksyku, aby znaleźć szczep, który przetrwałby na ich terytorium. Squash, a później fasola, zostały dodane do diety. Ta ostatnia wynosiła około 500 A.D., po tym jak Anasazi zaczęli gotować z glinianych garnków.
Kukurydza była najbardziej uniwersalnym pokarmem, często rozdrabnianym za pomocą moździerza i tłuczka, zwanego metate i mano w języku Anasazi. Wykorzystali mąkę kukurydzianą do owsianki lub ich wersji tortilli, często łącząc kukurydzę i fasolę w zupie. Użyli chilli dla smaku i suszonych i gotowanych orzeszków sosnowych. Aby dłużej zachowywać świeżość, przechowywano je w doniczkach, koszach lub w głęboko wykopanych dołach. To także utrzymywało go wolnym od owadów i zwierząt drapieżnych i wilgoci.
Mięso nadal stanowiło część diety. Anasazi użyli różnych rodzajów włóczni i sideł, aby sprowadzić jelenie, króliki i psy preriowe. Karmili dzikie rośliny, takie jak owoce z kaktusa opuncji i rośliny juki. Użyli Pigweed jako zielonego liściastego warzywa, jedząc liście surowe lub ugotowane, i prażąc nasiona, lub mieląc je w konsystencję przypominającą płatki zbożowe.
