Literatura modernistyczna znana była z koncentrowania się na wewnętrznym ja i świadomości. W przeciwieństwie do popularnego wcześniej okresu romantyzmu, który skupiał się na naturze i egzystencji. Literatura modernistyczna w dużej mierze dotyczyła stopnia, w jakim cywilizacja malała.
Literatura modernistyczna powstała w latach 1910. i trwała do lat sześćdziesiątych. Było to w dużej mierze wynikiem większej globalizacji i industrializacji w kulturze Zachodu. Te aspekty społeczeństwa wzbudziły obawy o przyszłość ludzkości, ponieważ łączyły się one z dwiema wojnami światowymi. Świat wydawał się zimniejszym i bardziej niebezpiecznym miejscem, inspirującym pisanie, które odzwierciedlało to społeczne nastawienie.
