Rośliny niefumarancyjne mają kilka wspólnych cech, w tym rozmnażanie przez zarodniki zamiast nasion oraz brak owoców i kwiatów. Rośliny nie-kwitnące, w przeciwieństwie do roślin nasiennych, mogą żyć dalej lądować lub w wodzie. Te rośliny żyją w różnych miejscach; należą do najstarszych gatunków roślin na świecie, a pierwsza z tych roślin pojawiła się w środowisku morskim około 450 milionów lat temu.
Rośliny nie-kwitnące mają proste i bardziej prymitywne wzory niż rośliny kwitnące. Do tych gatunków należą paprocie, mchy, algi i porosty. Rośliny nie-kwitnące są ogólnie bardziej odporne niż rośliny kwitnące; żyją w ekstremalnych środowiskach, w tym na pustyniach i zimnej arktycznej tundrze. Rośliny nie-kwitnące rozmnażają się przy użyciu zarodników, które przypominają nasiona pod względem wielkości i funkcji. Zarodniki są komórkami rozrodczymi nie-kwitnących roślin; zawierają one materiały genetyczne roślin, które są zamknięte w twardych zewnętrznych osłonach lub muszlach. Zarodniki są uwalniane do powietrza lub w prądzie wodnym po dojściu do dojrzewania i zaczynają kiełkować natychmiast po wyładowaniu, pod warunkiem, że posiadają podstawowe substancje środowiskowe wymagane do wzrostu. Kiedy jednak brakuje substancji odżywczych i wody, zarodniki mogą pozostawać w stanie uśpienia, dopóki zasoby nie będą łatwo dostępne. W grupie roślin nie-kwitnących znajduje się ponad 30 000 żywych gatunków, które są dalej podzielone na 10 działów. Najbardziej zróżnicowanym działem są rośliny nagonasienne, które zawierają rośliny iglaste i iglaste.
