Barokowa grafika przedstawia cechy takie jak wielkość i zmysłowość oraz naturalizm i realizm. Ten rodzaj grafiki jest odbiciem głębokich zmian politycznych i kulturowych, które miały miejsce w Europie w XVII wieku. Barokowa grafika charakteryzuje się dramatycznym kontrastem pomiędzy światłem i ciemnością, a także światłem i cieniem.
Sztuka baroku przejawiająca się w Europie w XVII wieku. Barokowi malarze chcieli tworzyć emocje poprzez swoje dzieła w dramatyczny sposób. Ten rodzaj sztuki wiąże się z ruchem kulturowym między przebudzeniem katolickim a kontr-reformacją. Ci, którzy chcieli reformy, należeli do ruchu protestanckiego i wierzyli w osobiste samostanowienie. Władze kościelne wykorzystały dzieła sztuki religijnej do pokazania katolickiego dogmatu teologicznego, podczas gdy reformatorzy wsparli dekoracyjne dzieła sztuki.
Artyści tacy jak Caravaggio, Rembrandt, Rubens i Poussin przyczynili się do powstania okresu baroku, wykorzystując światłocienie do dramatyzowania scen. W przeciwieństwie do dzieł renesansu, barokowa grafika często pokazywała akcję w momencie, kiedy to się stało. Przykład sztuki baroku można zobaczyć w filmie Rembrandta "Zejście z krzyża", które przedstawia dramatyczną scenę religijną podkreśloną przez użycie światła i cienia.
Wspólnym tematem artystów używanych w okresie baroku były boskie postaci interweniujące na ziemi. Sceny te zostały opisane jako cudowne i miały być emocjonalnie przekonujące dla swoich widzów.
