Wybitnymi cechami fizycznymi Mongolii są: pustynia Gobi, góry Ałtaj, Burkhan Khaldun i Hovsgol Nuur. Kraj środkowoazjatycki zajmuje prawie 604,000 mil kwadratowych bezpośrednio na południe od Rosji i graniczy z Chinami na południu , wschód i zachód.
Dominująca południowa Mongolia i północno-zachodnie Chiny to Gobi, rozległy obszar pustyni, półpustynny i spieczony step. Umiarkowanie wysoka elewacja i położenie w cieniu Himalajów oznacza chłodniejszą temperaturę niż inne pustynie, z silnymi wiatrami i śniegiem nie rzadkimi.
Chropowate Ałtaj w zachodniej części kraju stanowią granicę między Rosją a Chinami. Dolne i środkowe góry to lasy iglaste, a wyższy teren jest usiany lodowcami, w tym najwyższy punkt Mongolii - 1450-stopowy szczyt Tavan Bogd.
We wschodniej Mongolii znajduje się Burkhan Kahldun, szczyt w najbardziej znaczącym regionie kraju - górach Khentii. Obszar wokół szczytu jest uważany za miejsce spoczynku Czyngis-chana, założyciela imperium mongolskiego.
W północno-zachodniej Mongolii u podnóża gór Sajany leży Hovsgol Nuur, duże jezioro stanowiące 70 procent słodkiej wody kraju. Jedna z najstarszych na planecie, jezioro spływa do rzeki Eg na południowym krańcu, która łączy się z najdłuższą rzeką kraju - Selenge - i ostatecznie Bajkałem.
