Alexander Hamilton, jeden z Ojców Założycieli Stanów Zjednoczonych, był bezprawnym sierotą urodzonym w Indiach Zachodnich, który dorastał, by poślubić Elizabeth Schuyler, córkę najbogatszego mężczyzny w stanie Nowy Jork. Został adiutantem generała George'a Washingtona w wieku 22 lat i został pierwszym sekretarzem skarbu w wieku 34 lat.
Hamilton i jego brat zostali porzuceni przez ojca na krótko zanim ich matka zmarła na gorączkę. Ponieważ wciąż była prawnie poślubiona swojemu mężowi, który nie był ojcem Hamiltona, jej mąż był w stanie wykorzystać wszystkie swoje aktywa, pozostawiając chłopców bez grosza. Hamilton następnie znalazł stanowisko jako urzędnik wysyłkowy. Był wystarczająco utalentowany, że został w wieku 16 lat.
Wkrótce przeniósł się do Ameryki, uczęszczając do King's College, aby zostać prawnikiem. Wkrótce dołączył do rosnącego ruchu niepodległościowego, zyskując sławę jako utalentowany mówca i pamflecista, a później dołączając do Armii Potomaku. Jego talent nie pozostał niezauważony, a kilku oficerów zwróciło się o jego usługi do Waszyngtonu. W tym kręgu społecznym poznał generała Schuylera, który przedstawił go swojej córce.
Po wojnie Hamilton został przedstawicielem Nowego Jorku na Kongresie Kontynentalnym. Był współautorem The Federalist Papers i stał się aktywny w polityce, zawsze podążając własną ścieżką. Kiedy jego poparcie dla Thomasa Jeffersona dla prezydenta pomogło pokonać Aarona Burra, ten drugi żywił urazę. Burr wyzwał go do pojedynku cztery lata później, a on zastrzelił i zabił Hamiltona.
