Ulisses S. Grant był 18 prezydentem Stanów Zjednoczonych po służbie po stronie Unii amerykańskiej wojny domowej. Administracja Granta skupiła się na Rekonstrukcji i była nękana skandalami spowodowanymi przez wielu jego politycznych współpracowników.
Grant urodził się w 1822 roku w Ohio, gdzie jego ojciec prowadził garbarnię. Grant urodził się jako Hiram Ulysses Grant, chociaż błąd pisarski podczas jego wizyty w West Point zmienił jego nazwisko na Ulisses S. Grant. Grant nigdy nie naprawił tego błędu i od tego czasu zaakceptował Ulyssesa S. Granta jako swoje prawdziwe imię.
Grant walczył w wojnie meksykańsko-amerykańskiej, zanim ostatecznie zrezygnował z wojska w 1854 roku. Po rozpoczęciu wojny domowej Grant stał się pułkownikiem w armii Unii. Niedługo potem Grant został awansowany na generała brygady przez Lincolna, a następnie pojmał Fort Donelson, Tennessee i Vicksburg w stanie Missisipi. Wkrótce potem Grant przeprowadził serię kampanii, które zakończyły się przekazaniem generała konfederatów Roberta E. Lee.
Grant, jako bohater wojenny, stał się aktywny w polityce. Został mianowany Sekretarzem Wojny podczas późniejszej części prezydentury Andrew Johnsona, a później z powodzeniem kandydował na prezydenta. Większość prezydencji Granta skupiała się na kontynuowaniu procesu Rekonstrukcji, chociaż Grant założył także wiele agencji federalnych, w tym Departament Sprawiedliwości i Biuro ds. Pogody. Prezydentura Granta była pełna korupcji, chociaż sam Grant był niewinny.
