Adaptacje, takie jak twardy egzoszkielet, regulacja metabolizmu i możliwość uniknięcia ekstremalnych temperatur, pozwalają skorpionom żyć w trudnych warunkach. Skorpiony są powszechne na wielu najtrudniejszych pustyniach świata.
Wiele skorpionów pustynnych rzadko, jeśli w ogóle, pije wodę. Stojące zbiorniki wodne są trudne do zdobycia w środowiskach pustynnych, a te nieliczne, które istnieją, gromadzą wiele gatunków, w tym potencjalnych drapieżników. Dlatego skorpiony uzyskują większość swojej wilgoci ze swojej ofiary. W okresach niskiej gęstości żerowania skorpiony obniżają ich metabolizm, niekiedy przejmując dwa owady rocznie. Ich niższy metabolizm umożliwia również stosowanie mniejszej ilości tlenu. Większość skorpionów jest nocnymi drapieżnikami, co oznacza, że uciekają przed ciepłem pustynnego słońca i unikają odwodnienia. W ciągu dnia skorpiony ukrywają się w piasku lub chowają się pod skałami lub innymi odpadami, pozostając zimnym, unikając drapieżników i zdobywając punkt widokowy, z którego mogą zasadzkę na zdobycz. Twardy egzoszkielet skorpiona jest doskonałą ochroną przed trudnym środowiskiem pustynnym, chroniąc je przed żywiołami i przed niektórymi drapieżnikami. Egzoszkielet pomaga również w zatrzymywaniu wody i zapobiega odwodnieniu. Skorpiony są bardzo oportunistycznymi drapieżnikami, które mogą przetrwać na wielu różnych zdobyczach, w tym innych skorpionach, a czasami skorpionach własnego gatunku.
