Dwa angielskie wiersze, które używają wielu aluzji to "Raj utracony" Johna Miltona i T.S. "Ziemia odpady" Eliota Na przykład pierwsza linia "Raju utraconego" wymienia "pierwsze nieposłuszeństwo człowieka", aluzję do nieposłuszeństwa Adama Bogu w Księdze Rodzaju. Aluzja jest bardzo powszechnym narzędziem literackim, za pomocą którego pisarz celowo, ale pośrednio odwołuje się do innego dzieła, szczególnie o znaczeniu religijnym, mitologicznym lub literackim.
Jeden z najbardziej aluzyjnych wierszy wszechczasów, "Raj utracony" Miltona nawiązuje do Biblii, "Eneidy Wergiliusza", "Odysei Homera" i "Orlando Furioso" Ludovica Ariosta w ciągu pierwszych 20 linii. Dla czytelników, którzy są zaznajomieni z tymi tekstami, aluzje służą jako skrótowy sposób odnoszenia się do wspólnej wiedzy bez potrzeby szczegółowych wyjaśnień. Aluzje umieszczają również wzmiankowany tekst w nowym kontekście, w którym zyskują nowe znaczenia.
Poeta może również nawiązywać do źródeł, które nie są stricte literackie. Na przykład T.S. Wiersz Eliota "The Waste Land" zawiera wiersz "London Bridge spada w dół spadając", aluzja do wspólnego rymowanka. Ta aluzja jest również dobrym przykładem na to, w jaki sposób wzmiankowany tekst nabiera nowego znaczenia w kontekście, ponieważ linia, która wydaje się beztroska w rymowankach dziecięcych, nabrała poważniejszego tonu w wierszu Eliota.
