Normy preskryptywne to ciche pojęty oczekiwane zachowanie, ściśle związane z manierami i dobrym postępowaniem, podczas gdy normy proskrypcyjne są tabu lub innymi niedopuszczalnymi działaniami i zachowaniami, które również pozostają nierozstrzygnięte. Oba zestawy norm różnią się między kultury.
Zarówno normy preskryptywne, jak i proskrypcyjne są zdefiniowane przez oczekiwanie, że jednostki będą intuicyjnie postrzegać swoje istnienie, gdy dorosną i wejdą do społeczeństwa. Rzadko są dyskutowane otwarcie lub w rozmowach, a zamiast tego stanowią rodzaj mapy drogowej dla ogólnego zachowania.
Przykłady norm normatywnych obejmują:
- Pisanie kart z podziękowaniami po otrzymaniu prezentu
- Akceptowanie proponowanego uzgadniania
- Zwrot łuku w tradycyjnej kulturze japońskiej
Normy normatywne stanowią model oczekiwanego dobrego zachowania. Przedstawiają skrypty społecznościowe, których należy przestrzegać w określonych sytuacjach. Chociaż niekoniecznie są pobieżne, to z definicji są interakcjami ze skryptami.
Przykłady norm usposobionych obejmują:
- Całowanie nieznajomych jako formy powitania
- Krzyczenie lub podnoszenie głosów w pomieszczeniach
- Noszenie jasnych kolorów w usługach pogrzebowych
Normy prusktyczne są odwrotnością norm normatywnych. Istnieją one po to, aby poprowadzić ludzi z dala od zachowań uznawanych za destrukcyjne lub nieodpowiednie przez kulturę głównego nurtu i pomagają zachować formy i funkcje codziennych interakcji i rytuałów zarówno w sensie religijnym, jak i społecznym, poprzez nadanie moralnej struktury wszystkim interakcjom między jednostkami. Niektóre normy proskrypcyjne są zapisane w przepisach prawnych, takich jak kulturowe tabu przeciwko brutalnym przestępstwom.
