Pięć głównych celów ekonomicznych to pełne zatrudnienie, wzrost gospodarczy, efektywność, stabilność i sprawiedliwość. Dzielą się one na cele makroekonomiczne i mikroekonomiczne. W zakresie spektrum makroekonomicznego opracowuje się polityki mające na celu osiągnięcie wzrostu gospodarczego, stabilności i pełnego zatrudnienia. W przypadku mikroekonomii decyzje i polityki są ukierunkowane na osiągnięcie wydajności i równości. W całości zachowanie społeczeństwa ma na celu osiągnięcie pięciu celów ekonomicznych.
Na poziomie lokalnego rynku i przemysłu dwa cele mikroekonomiczne napędzają decyzje biznesowe i polityki rynkowe. Cel efektywności tłumaczy się sytuacją, w której społeczeństwo jest w stanie wykorzystać dostępne zasoby, aby osiągnąć maksymalny poziom zadowolenia. Przy maksymalnej efektywności żadna zmiana w alokacji zasobów nie zwiększyłaby jeszcze satysfakcji społecznej. Z drugiej strony kapitał wykazuje stan, w którym majątek i dochód są sprawiedliwie rozdzielone. Dokładna definicja kapitału własnego może się nieco różnić w zależności od politycznej ideologii jednostki.
Na poziomie makroekonomicznym cel pełnego zatrudnienia osiąga się, gdy dostępne zasoby są wykorzystywane do produkcji usług i towarów. Przy pełnym zatrudnieniu unika się niedoboru, ponieważ cała produkcja jest ukierunkowana na maksymalne zaspokojenie potrzeb. Jako cel gospodarczy stabilność osiąga się, gdy występują minimalne fluktuacje we wszystkich zmiennych rynkowych, takich jak produkcja, ceny i zatrudnienie, aby uniknąć recesji lub inflacji. Wreszcie, wzrost gospodarczy odnosi się do zwiększenia zdolności całej gospodarki do wytwarzania usług i towarów, a tym samym podniesienia poziomu zadowolenia w społeczeństwie.
