Północne stany Ameryki to Connecticut, Illinois, Indiana, Iowa, Kansas, Maine, Massachusetts, Michigan, Minnesota, Missouri, Nebraska, New Hampshire, New Jersey, Nowy Jork, Północna Dakota, Ohio, Pensylwania, Rhode Island, Południowa Dakota, Vermont i Wisconsin. Państwa te są historycznie identyfikowane jako państwa Unii podczas amerykańskiej wojny domowej.
Chociaż północne stany są teraz uważane za jeden region, historycznie podzielono je na cztery odrębne obszary: Nową Anglię, państwa środkowego Atlantyku, Stare Północno-Zachodnie (północno-wschodnie państwa centralne) i Wielkie Równiny (północno-zachodnie państwa centralne). Najwcześniejsze oficjalne uznanie północnych stanów jako jednostki regionalnej nastąpiło w 1796 r., Kiedy George Washington użył terminów "Północ" (państwa Unii) i "Południe" (państwa konfederacji) odnosząc się do przeciwnych polityk i sentymentów dotyczących niewolnictwa między tymi dwoma krajami. regiony. Oprócz wspólnej ideologii, państwa północne były również związane więzami politycznymi, edukacyjnymi, kulturalnymi i gospodarczymi, ponieważ rosnąca imigracja i handel służyły homogenizacji indywidualnych interesów państwowych.
Północne stany są w dużej mierze niezależne w XXI wieku, ale mają podobne cechy, takie jak silne sektory wytwórcze i duża gęstość zaludnienia w stosunku do reszty kraju. Ze względu na system federalny Ameryki i większą autonomię między państwami, termin "państwa północne" nie jest powszechnie stosowany. Częściej rozdzielane są państwa na mniejsze regiony, takie jak Nowa Anglia i Środkowy Zachód.
