Chociaż wiele warunków może prowadzić do niepokojów społecznych, najczęstsze są złe i niebezpieczne warunki pracy, nieuczciwe wynagrodzenie za zapewnioną pracę i nierówności w dochodach między pracownikami. Amerykański ruch robotniczy pod koniec XIX wieku i początek XX wieku przyszedł ze zmiany statusu społeczno-ekonomicznego wśród robotników.
W Stanach Zjednoczonych, tuż przed wojną domową, około czterech na pięciu wolnych dorosłych mężczyzn posiadało własność, a ogólnie rolnicy i rzemieślnicy posiadali nieruchomość, w której pracowali. Jednak czasy post-cywilne doprowadziły do ekspansji fabryk i do powstania rozłamu między zarządzaniem a pracą. Imigracja przynosiła pracowników chętnych do pracy za niższe zarobki, a debaty o sprawiedliwych płacach i godzinach podniosły kwestie niewolnictwa i feudalizmu.
Boom gospodarczy i popiersia również przyczyniły się do powstania zamieszek. Jeden taki incydent, zwany Wielkim Przebiciem Kolejowym z 1877 roku, został spowodowany przez te warunki. W latach 1866-1873 w Stanach Zjednoczonych położono prawie 35 000 mil torów kolejowych. W tym czasie spekulanci dostarczali przemysłowi duże ilości pieniędzy, co doprowadziło do nadmiernej ekspansji. Strajk, który powstrzymał koleje przed uruchomieniem w Maryland, Pensylwanii, Illinois i Missouri, był skutkiem upadku dużej firmy w branży, co wyklucza 45-procentowy ogólny spadek płac i poważną redukcję siły roboczej.
