Chociaż świat widział wiele centralnie planowanych gospodarek, dwa z niewielu pozostałych przykładów od roku 2015 to Kuba pod rządami Fidela i Raul Castro oraz Korea Północna pod dynastią Kim, według Heritage Foundation i Asian Trade Hub. Do najbardziej znanych historycznych przykładów centralnie planowanych gospodarek należą Rosja pod rządami Józefa Stalina i Chin pod przewodnictwem Mao Zedonga, jak donosi News.
Boston University donosi, że stalinowska Rosja została określona przez kolektywizację sektora rolniczego przez Stalina i całkowitą konfiskatę wszystkich własności chłopskich. W tym samym duchu państwo miało całkowitą kontrolę nad wszystkimi zasobami naturalnymi. Ta scentralizowana kontrola kapitału umożliwiła państwu znaczne inwestowanie w wojsko i przemysł.
Chiny Mao doprowadziły do podobnej koncentracji kapitału na poziomie stanu, stwierdza Oxford Bibliographies. Podobnie jak Rosja, Mao skutecznie skolektywizowała produkcję rolną za pośrednictwem gmin wiejskich i skutecznie wyeliminowała naturalne siły rynkowe. Jednakże, w przeciwieństwie do Rosji, Chiny były niezwykle zubożałe od samego początku i walczyły z mnóstwem wyniszczających głodów; ponad 30 milionów Chińczyków zmarło z głodu podczas eksperymentu Mao w kolektywizowanym rolnictwie. Maoistyczna rewolucja kulturalna Chin ostatecznie stała się słomą, która przełamała grzbiet wielbłąda, gdy słaba gospodarka państwowa spadła szybko do najgłębszej recesji.
