Jednym z przykładów egzystencjalizmu byłby pomysł, że gdy coś nie działa, lub osoba nie osiąga tego, co chce osiągnąć, to nie dzieje się tak dlatego, że Bóg nie chciał, aby tak było, lub dlatego, że przeznaczenia, ale raczej dlatego, że osoba wybrała zrobienie czegoś innego. W egzystencjalizmie wierzy się, że nie ma Boga i że "człowiek czyni siebie" poprzez to, co chce.
Jeśli dana osoba jest apatyczna lub nie ma inicjatywy, dzieje się tak, ponieważ dana osoba zdecydowała się być w ten sposób. Kolejny przykład egzystencjalizmu ma postać esencji. Przykładem egzystencjalizmu byłoby, gdy osoba podejmuje decyzję o swoim życiu, podąża za nią lub nie podąża tą decyzją i zaczyna tworzyć swoją "esencję". W egzystencjalizmie mówi się, że istnienie jest najważniejsze, a esencja jest druga. Idea egzystencjalistyczna polega na tym, że dana osoba stworzy istotę przez całe życie i nigdy naprawdę nie zostanie ukończona ani w pełni ukształtowana.
Egzystencjalizm jest formą filozofii, która zyskała na znaczeniu w okresie kulturowym w latach 40. i 50. XX wieku w Europie. Egzystencjaliści skupili się na znaczeniu jednostki i na tym, co to znaczy być istotą ludzką, a także na tym, jak ważne są wybory dokonywane przez człowieka w ich życiu. Przyjrzano się również lękowi, który pojawia się w życiu, a zwłaszcza w odniesieniu do śmierci.
