Do przykładów komputerów mainframe należą serwery IBM zSeries, System z9 i System z10. Firma IBM dominuje na rynku komputerów mainframe z ponad 90-procentowym udziałem w rynku. Poza maszynami IBM, mainframe w użyciu obejmują markę ClearPath Libra i ClearPath Dorado od Unisys.
Hewlett-Packard produkuje systemy typu mainframe o nazwie NonStop. Groupe Bull tworzy DPS, a Fujitsu sprzedaje BS2000. Firmowe komputery mainframe VME Fujitsu-ICL są dostępne w Europie.
Po wprowadzeniu kilku modeli komputerów mainframe w latach czterdziestych i wczesnych pięćdziesiątych XX wieku, IBM RAMAC 305 został wprowadzony w 1956 roku. Używało 50 pokrytych żelazem krążków obrotowych, które przyjmowały magnetycznie zakodowane dane. Proces używany przez RAMAC 305 znacznie poprawił stan przetwarzania danych. IBM wdrożył dwa najważniejsze osiągnięcia w dziedzinie informatyki w 1959 roku. System przetwarzania danych 1401 został wykorzystany w biznesie, a 1620 Data Processing System został wykorzystany w nauce i inżynierii.
Nowoczesne komputery mainframe mogą jednocześnie uruchamiać kilka systemów operacyjnych. Używając maszyn wirtualnych, komputery mainframe uruchamiają różne systemy operacyjne tak, jakby działały na różnych komputerach. Możliwość wirtualnej maszyny jest dostępna na komputerach osobistych, ale działa znacznie łatwiej na zaawansowanych komputerach mainframe. Komputery mogą szybko zmienić możliwości systemu bez szkody dla funkcjonalności. Komputery główne są przystosowane do obsługi dużych ilości danych; zwykle mają znaczną pamięć do przetwarzania wielu zadań obliczeniowych jednocześnie z dużą pojemnością pamięci.
