Łupki, marmury, mułowce, łupki i dobrze upakowany piaskowiec są przykładami nieprzepuszczalnych skał, co oznacza, że woda nie może z łatwością przejść przez nie. Duża liczba skał metamorficznych i magmowych jest nieprzepuszczalna, o ile nie są pęknięte.
Przepuszczalność zależy od tego, jak połączone są przestrzenie między poszczególnymi ziarnami w skale. Jeśli przestrzenie pomiędzy ziarnami są ze sobą dobrze połączone, woda może łatwiej przechodzić przez skałę i dlatego uważa się ją za przepuszczalną. Jednakże, gdy ziarna nie są dobrze połączone, skała jest uważana za nieprzepuszczalną, ponieważ woda nie może łatwo przejść przez nią. Ilość pękania w skale również odgrywa rolę w jej przepuszczalności, ponieważ woda może łatwiej przechodzić przez wszelkie pęknięcia w niej.
Rozmiar poszczególnych porów jest porowatością skały, która określa, w jakim stopniu skała może zatrzymywać wodę. W luźno ubitych skałach osadowych i innych wysoce przepuszczalnych kamieniach pory są zarówno duże, jak i dobrze połączone. Jednakże istnieje wiele przykładów skał o dużej porowatości i niskiej przepuszczalności, takich jak pęcherzykowe skały wulkaniczne, takie jak pumeks. Skały te zawierają duże bąbelki, które są pozostałościami gazu uwięzionego w lodzie, gdy są chłodzone, ale bąbelki zazwyczaj nie są połączone.
