Porównanie to "jak" lub "jak". Jedno z najsłynniejszych porównań w sztuce Williama Szekspira "Juliusz Cezar" pochodzi z Aktu 1, Scena 2, kiedy Cassius porównuje Juliusa Cezar do ogromnego posągu, czyli Kolosa, który okala "wąski świat". Sztuka ma także wiele innych porównań.
W Akcie 1, Scena 3, Casca mówi, że widział "zwykłego niewolnika ..." /trzymał lewą rękę, która płonęła i paliła /jak dwadzieścia pochodni przyłączyło się. " W tej samej scenie Kasjusz używa porównania, by porównać poparcie Brutusa dla sprawy spiskowców z alchemią, gałęzią mistycyzmu, która dążyła do przekształcenia zwykłych substancji w złoto: "O, on siedzi wysoko w sercach wszystkich ludzi: /I to, co wydawałoby się obrazą w nas, /Jego oblicze, jak najbogatsza alchemia, /zmieni się w cnotę i godność. " Cezar porównuje senatora do psa kundla w Akcie 3, Scena 1: "Odmawiam cię jak cur". W tej samej scenie Antony porównuje rany Cezara do ust: "Twoje rany ... /... jak głupie usta, otwórz ich rubinowe usta, /Żeby błagać o głos i wypowiedzieć mój język". W Act 5, Scene 1, Marc Antony używa potężnych porównań, aby scharakteryzować hipokryzję konspiratorów: "Pokazujesz swoje zęby jak małpy, i płaczesz jak psy ... /Cholerny Casca, jak cur, za /Struck Cezar na szyi. "
