Różne typy mnichów to między innymi mnisi chrześcijańscy, buddyjscy, Jain, Vaisnava i Shaolin. Mnisi praktykują religię na jeden z dwóch sposobów. Eremiccy mnisi to samotni pustelnicy, podczas gdy mnisi cenobici żyją i modlą się razem we wspólnocie.
Mnisi chrześcijańscy są podzieleni na dziewięć rzędów. Najbardziej znanymi z nich są Bazylianie, Benedyktyni, Franciszkanie i Dominikanie. Mnisi Bazylianie przestrzegają Reguły Bazylego Wielkiego, która jest przede wszystkim wschodnią prawosławną formą chrześcijaństwa. Zakon franciszkański został założony przez Franciszka z Asyżu około roku 1209. Franciszek wychowywał się w zamożnym domu, ale postanowił poświęcić swoje życie na oddawanie czci Bogu, gdy Bóg przemówił do niego w późniejszym życiu.
Jeden z pierwszych zestawów zasad lub instrukcji dla mnichów został napisany przez św. Augustyna, biskupa wczesnego kościoła w Afryce Północnej i miał istotny wpływ filozoficzny na chrześcijaństwo. Zanim Augustyn został ochrzczony w A.D. 387, był poganinem. Augustyn został wyświęcony na biskupa Hippony w A.D. 396.
Niektórzy z najwcześniejszych znanych mnichów żyli w Egipcie. W Egipcie w III i IV wieku mnisi byli znani jako pustelnicy i pochodzili z dwóch rzędów. Zakotwiczeni udali się na pustynię i pozostali w jednym miejscu, podczas gdy inni pozostawali samotni i prowadzili koczowniczy tryb życia.
