Siedem grzechów głównych Dantego "Inferno" to pożądanie, obżarstwo, chciwość, lenistwo, gniew, zazdrość i duma. Dante krzyżował ścieżki z duszami skazanymi na wieczne potępienie podczas podróży przez Piekło, zdobywając głębsze zrozumienie, gdy studiował ich sytuację. Grzesznicy, których spotkał Dante, byli karani za konkretny grzech śmiertelny, za który byli najbardziej winni w życiu.
Lista siedmiu grzechów głównych została opracowana przez katolickiego papieża Grzegorza Wielkiego w VI wieku. Każdy grzech stoi w opozycji do jednej z siedmiu świętych cnót: czystości, wstrzemięźliwości, wstrzemięźliwości, cierpliwości, pracowitości, pokory i życzliwości. Pożądanie jest zdefiniowane jako nadmierne pożądanie seksualne. Obżarstwo to marnotrawstwo nadprzyrodzone. Chciwość lub skąpstwo to kolejny grzech nadmiaru, najczęściej odnoszący się do nadmiernej miłości do pieniędzy. Dante postrzegał lenistwo jako grzech środkowy, charakteryzujący go jako brak miłości do Boga i Jego stworzenia. Gniew jest równoznaczny z gniewem lub nienawiścią i prowadzi do wykroczeń, takich jak pragnienie zemsty, skrajnej przemocy i odmowy wybaczenia. Zazdrość lub zazdrość jest aktem pożądania czegoś godnego podziwu, które należy do innej osoby. Duma jest grzechem, który doprowadził do upadku Lucyfera z nieba. Katolicyzm uważa duma za główny i ostateczny grzech, z którego wywodzą się wszyscy inni.
