Pomysł, że istnieje siedem lub więcej poziomów nieba, a nawet siedem oddzielnych niebios, jest powszechny w wielu głównych religiach świata. Najstarsze zapisane wersje niebios, które są przeznaczone dla ludzkości, a nie domy bogów znajdują się w hinduskich puranach, które wspominają o vyahrtis, wyższych światach lub niebiosach. Do hinduskich niebios należą Satyaloka, siedziba Brahmy; Janaloka, świat dożywotniego celibatu; i Svarloka, dom dla bardów i innych pobożnych istot.
We wczesnych tradycjach judeochrześcijańskich, niebiosa zawsze są uważane za wielokrotne, ale liczba jest różna w zależności od źródła, z którym się konsultowano. Siedem niebios znajduje się w apokryficznej księdze pism, 2 Enoch, która opowiada o podróży Henocha w niebiosach. Niektóre z tych niebios są opisane jako cechy naturalne, takie jak Vilon, lub zasłona, która jest zasłoną, która ukrywa inne niebiosa przed ludzkim wzrokiem. Innym przykładem jest Zebul, czyli mieszkanie, które jest miejscem ciał niebieskich. Inne są miejscami zamieszkania dla różnych poziomów aniołów i dusz ludzkich, w tym Makhon, miasta, w którym żyją anioły rządzące światem i naturą, i Ryaki, gdzie dusze oczekujące na sąd muszą pozostać.
Islam przyjął ideę siedmiu poziomów nieba z jego judeochrześcijańskich korzeni, ale chociaż w Koranie krótko wspomniano o siedmiu poziomach nieba, ich szczegóły są w pełni zrealizowane w Hadisach. Siedem poziomów opisanych tutaj jest domem dla wielu znanych biblijnych proroków i patriarchów, w tym Abrahama, Jezusa, Jana Chrzciciela, Adama i Mojżesza, których spotyka Prorok Mahomet, podróżując przez niebiosa.
