Pogrzeby wikingów charakteryzują się przygotowaniem do życia po śmierci i chęcią wzniesienia zmarłego do nieba poprzez kremację; chociaż istnieje popularny wizerunek płonącej łodzi, która jest związana z pogrzebami wikingów, nie była to powszechna praktyka i była zarezerwowana głównie dla tych, którzy posiadali majątek i inne formy władzy, które mogły pozwolić na to, by ich żyjący członkowie rodziny mogli pozwolić sobie na oparzenie łódź. Kremacja i pogrzebanie skremowanych szczątków wydają się być najczęstszymi praktykami w obrządkach pogrzebowych w Wikingach. Uczeni mogli zebrać informacje o pogrzebach Wikingów poprzez połączenie fizycznych dowodów i pisemnych zapisów historycznych osób, które były świadkami przykładów tych pogrzebów.
Chociaż pochówki z płonącymi łodziami niekoniecznie były tak powszechne, jak niektórzy ludzie mogą teraz sądzić, że byli, Wikingowie wydawali się używać łodzi w pochówkach. Niektóre rzeczywiste drewniane łodzie zostały odkryte, a tam znajdują się także grobowce wykonane z kamieni ułożonych w kształcie łodzi, co wskazuje, że Wikingowie widzieli łodzie jako sposób na przejście do życia po życiu. W większości przypadków Wikingowie zostali pochowani lub spaleni wraz z dobytkiem, którego potrzebowali w życiu po śmierci, w tym pożywieniem, narzędziami, bronią, aw niektórych przypadkach niewolnikami, którzy zostali zamordowani, aby dołączyć do swoich mistrzów w zaświatach.
