Afroamerykańskie duchy, rodzaj religijnego pieśni ludowej, dotyczą wiary, smutku, nadziei i walk. Te duchowe duchy były ważne dla amerykańskich niewolników, którzy używali tej formy pieśni, aby podtrzymywać nadzieję przez Jezusa Chrystusa, a następnie zostali wykorzystani podczas Ruchu Praw Obywatelskich, zgodnie z Biblioteką Kongresu.
Jeden sławny Afroamerykanin jest duchowy, "Swing Low, Sweet Chariot" napisany przez Wallisa Willisa. Niektórzy historycy sugerują, że tekst był używany jako kod dla niewolników, informując o ucieczce do Kanady, według USA Today. Dodatkowo, "Swing Low, Sweet Chariot" polega na utrzymywaniu nadziei, że pomoc przyniesie uwolnienie niewolników. Duchowości były popularne wśród niewolników, którzy śpiewali je jako kołysanki i piosenki dla dzieci.
"Podążaj za Picie Gurdy", inny duchowy Afroamerykanin, jest uważany za zakodowaną piosenkę. Teksty, interpretowane jako wskazówki z południowych stanów niewolniczych, odnoszą się do "tykwicy do picia", która może być odniesieniem do Wielkiej Niedźwiedzicy, konstelacji, która wskazuje na północ. Odniesienia do kolei podziemnej są wspólnym tematem duchowych niewolników.
Podczas ruchu na rzecz praw obywatelskich w latach 50. i 60. aktywiści używali piosenek ewangelicznych i duchowych, by wspierać wysiłek ruchu. Podobnie jak duchowieństwo z przeszłości, aktywiści wykonali te piosenki bez żadnego wysiłku. Przywódcy Praw Obywatelskich zmienili teksty tradycyjnych duchowych, aby były odpowiednie dla danego czasu.
Chrześcijańskie hymny wpłynęły na afroamerykańskie duchy. Afrykańscy niewolnicy byli narażeni na chrześcijaństwo i Biblię, a ich doświadczenia były podobne do zmagań Jezusa Chrystusa.
