Johna Keatsa "Oda w grecką Urn" używa wielu urządzeń literackich, w tym symboliki, alegorii i obrazów. Wiele urządzeń odnosi się do tytularnej urny lub wybitnej naturalnej scenerii wiersza .
Urna nabiera różnych wartości symbolicznych, gdy mówca opowieści obraca ją w dłonie i bada różne obrazy po bokach. Zanim przejrzy boki, myśli o urnie jako o dziewiczej oblubienicy, a potem o kształcie zgrabnym, ale przerośniętym. W końcu traktuje to jak mądrego człowieka, który ma mądrość do pochłaniania mówcy. Dzięki temu, że mówca bada różne aspekty pojedynczego przedmiotu, Keats może lepiej przekazać swoje przesłanie, że prawda i piękno są jednym i tym samym, nawet jeśli pojęcia zarówno prawdy, jak i piękna są względne.
Mówca ma również skomplikowany związek z roślinami i roślinnością wiersza. Na poziomie powierzchni Keats używa tego ustawienia, aby podkreślić wiersz jako duszpasterski. Jednak mówca w końcu zostaje przytłoczony przez otaczającą go obfitą naturę i wierzy, że służy on jako oderwanie od prostego piękna samej urny. Ponieważ piękno urny wynika częściowo z jego prostoty, Keats symbolicznie zachęca czytelników, by widzieli dawne odurzające rozrywki, aby odkryć coś naprawdę pięknego.
