Wady integracji regionalnej obejmują ograniczone możliwości fiskalne, centralizację kulturalną, tworzenie bloków handlowych, dywersyfikację handlu i poddanie pewnego stopnia suwerenności. Integracja regionalna odnosi się do różnych gospodarczych i politycznych porozumień, które powstają między suwerennymi krajami.
Niektóre przykłady traktatów o integracji regionalnej obejmują Traktat o Stowarzyszeniu Narodów Azji Południowo-Wschodniej, Unię Europejską, Północnoamerykańskie Porozumienie o Wolnym Handlu i Organizację krajów eksportujących ropę naftową.
Niektóre traktaty o integracji regionalnej, takie jak Unia Europejska, tworzą wspólną walutę, co prowadzi do kryzysów fiskalnych. Dzięki integracji regionalnej poszczególne kraje nie są w stanie kontrolować podaży swojej waluty, aby spełnić warunki ekonomiczne. Kiedy silniejszy podmiot kontroluje tę walutę, na przykład euro, poszczególne kraje rezygnują z możliwości kontrolowania swojej waluty, co osłabia ich ekonomię.
Integracja regionalna prowadzi do centralizacji kulturowej, co może skutkować utratą unikatowych kultur w regionie. Na przykład Unia Europejska uznaje jedynie kilka języków za oficjalne środki komunikacji, pomijając języki używane przez odległe społeczności w Europie, takie jak Breton, Walijski i Fryzja.
Większość integracji regionalnych zwykle zwiększa bariery przeciwko wszystkim państwom nie będącym członkami, co skutkuje tworzeniem bloków handlowych. Kiedy tworzone są bariery handlowe, kraje przekierowują handel do krajów członkowskich, bez względu na stratę, którą prawdopodobnie poniosą. Na przykład kraj członkowski przestaje handlować z krajem nie będącym państwem członkowskim produkującym towary po niższej cenie i wybiera kraj członkowski wytwarzający te same towary po wyższym koszcie.
Kiedy powstają traktaty o integracji regionalnej, państwa członkowskie są zobowiązane do rezygnacji z pewnych uprawnień w stosunku do kluczowych polityk, takich jak polityka fiskalna, handlowa i monetarna.
