Modelowanie obiektowe redukuje potrzebę konserwacji i zwiększa zarówno niezawodność, jak i elastyczność poprzez budowanie nowych zachowań przy użyciu istniejących obiektów. Wysoka użyteczność kodu jest również ważną zaletą i pozwala nowym obiektom automatycznie dziedziczyć atrybuty danych z klasy odradzania.
Zmniejszenie nakładów na konserwację przekłada się na niższe koszty utrzymania, a ponieważ procesy są zamknięte, wcześniejsze zachowania mogą być wbudowane w nowsze zachowania, a także pozwalają na łatwiejszą identyfikację źródła błędów. Te odziedziczone zachowania umożliwiają efektywne wykorzystanie kodu, ponieważ nie ma ograniczeń czasowych, kiedy można utworzyć nowy obiekt.
Modelowanie obiektowe jest bardzo przydatne w dynamicznym środowisku, takim jak inżynierskie systemy projektowe; jednak większość systemów, takich jak płace i księgowość, nie może korzystać z podejścia obiektowego. Systemy te są również znacznie większe, wymagają znacznie więcej planowania, zanim jakikolwiek kod zostanie zapisany i nie będzie działał tak szybko ze względu na ich rozmiar.
Potężniejsze komputery są w stanie wydajnie zarządzać tymi systemami, ale wiele wysiłku ludzi nadal jest zaangażowanych w planowanie i wdrażanie. Wielu początkujących programistów nie działa w systemach obiektowych ze względu na czas potrzebny na uzyskanie nawet niewielkich wyników.
