Niemcy powstały w 843 r., kiedy cesarstwo Karola Wielkiego zostało podzielone przez Traktat z Verdun i przekazane jego wnuczkom. Ludwik niemiecki rządził niemiecką częścią, nadając jej nazwę. Pozostali dwaj wnukowie rządzili Francją, a część ziemi między Niemcami a Francją nazywała Lotharingia.
Niemcy, nowy kraj, miały trudności z ustaleniem granic. Na zewnątrz zaatakowali Węgrzy i Norwegowie, a pięć różnych plemion podzieliło kraj na pięć księstw. Te księstwa to Frankonia, Lotaryngia, Bawaria, Saksonia i Szwabia. Ponadto Francja i Niemcy rywalizowały o kontrolę nad Lotharingią.
Do 911 r. Luis stracił linię niemiecką, a książęta pięciu księstw w kraju wybrały nowego władcę spośród ich liczby. Jeden z tych władców, Otto the Great, rozszerzył granice Niemiec w 955 r., Podbijając Węgrów i zabierając ich ziemię, Marchię Wschodnią, czyli dzisiejszą Austrię. Został także pierwszym cesarzem Rzymu i otrzymał północne Włochy.
Granice Niemiec rozszerzyły się w XII wieku na Bałtyk, Wendes i Pomorze Zachodnie. Tymczasem rodowici Prusowie przeszli na chrześcijaństwo. W XVI wieku Karol V rządził nie tylko Niemcami, ale także Habsburgami, Hiszpanią, Włochami i ziemiami burgundzkimi.
Wojna doprowadziła jednak do poważnego upadku imperialnej potęgi i władzy i dała początek Prusom. Ten niewielki kraj w końcu rozszerzył się i przejął wiele ziem niemieckich i terytorium, pozostawiając Niemcom skorupę swojej dawnej jaźni. Napoleon podbił państwa niemieckie w 1700 roku i połamał je. Ostatecznie państwa niemieckie ponownie zjednoczyły się w Rzeszy Niemieckiej. Kraj został krótko podzielony na Wschodnie i Zachodnie Niemcy, ale zostały one połączone w 1990 roku.
