Podczas gdy niektórzy historycy śledzą historię globalizacji z powrotem do klasycznego antyku, większość zgadza się, że współczesna globalizacja zaczyna się od przemysłowych i imperialnych zmian cywilizacji zachodniej i ich późniejszego wpływu na świat. Oba te elementy są nieodłącznie związane z ekspansywnym charakterem XIX-wiecznego kapitalizmu.
Pierwsze przebłyski globalizacji pojawiają się w świecie starożytnym, gdzie rozwijające się sieci handlowe rozwijały się w świecie śródziemnomorskim i w dolinie rzeki Indus. W czasach złotego islamu rynki te zostały zintegrowane, a kosmopolityzm został wzmocniony nie tylko poprzez handel, w szczególności przez żydów i muzułmanów, ale poprzez zorientowaną na pielgrzymkę wiarę samego islamu. We wczesnym okresie nowożytnym handel, eksploracja i kolonializm przynosiły nowe źródła surowców i rozwijające się rynki dla państw europejskich. Widzieli także wzrost kapitalizmu i nadejście potężnej europejskiej klasy kupieckiej.
Do XIX wieku europejski podbój i imperializm przenikają gospodarki zachodnie z innymi światami głębiej niż kiedykolwiek wcześniej, prowadząc do bardziej rozpoznawalnego podziału regionalnego między gospodarką przemysłową i agrarną, podczas gdy sama gospodarka światowa niemal całkowicie poświęciła się akumulacji kapitału. Podczas gdy proces globalizacji opóźnił się po I wojnie światowej, odbiła się ona w ciągu dziesięcioleci po II wojnie światowej, głównie ze względu na znaczne obniżenie kosztów transportu lub transportu, wyeliminowanie wielu taryf, bardziej spójne wsparcie praw własności intelektualnej ponad granicami międzynarodowymi oraz tworzenie i utrzymanie specjalistycznych dotacji dla małych firm i globalnych korporacji, żeby wymienić tylko kilka.
Do 20 wieku postępy w komunikacji i technologiach mediów społecznościowych przyczyniły się do zwiększenia możliwości przekraczania barier kulturowych i językowych, co jest kolejnym dobrodziejstwem dla globalnie zintegrowanego biznesu.
