Katolicy zazwyczaj mówią o aktach skruchy po przyjęciu sakramentu pojednania; mogą także odmawiać modlitwę w ramach swoich regularnych wieczornych nabożeństw. Wierzący mogą codziennie modlić się z aktem skruchy, prosząc o przebaczenie za grzechy, które popełnili tego dnia.
Katolicy wierzą, że istnieją dwa rodzaje skruchy: doskonały i niedoskonały. Doskonała skrucha opisuje prawdziwy smutek z powodu popełnienia grzechu, podczas gdy niedoskonały skrucha oznacza żal za grzechy, który wynika z bojaźni Bożej. Standardowy akt skruchy wyraża zarówno doskonały, jak i niedoskonały żal. Modlitwa kończy się wraz z ustosunkowaniem się wierzącego do wyznawania grzechów, odprawiania pokuty, aby odpokutować za grzechy i próby uniknięcia grzesznego zachowania w przyszłości. Istnieje kilka różnych wersji tej modlitwy; jednakże każdy akt skruchy oferuje Bogu przeprosiny i postanawia w przyszłości unikać grzechu.
Nawet jeśli katolik modli się każdego wieczora aktem skruchy, nie eliminuje potrzeby regularnej spowiedzi. Aby przyjąć sakrament pojednania, katolik wyznaje swoje grzechy księdzu, otrzymuje pokutę i otrzymuje rozgrzeszenie. Katolik może przygotować się do Pojednania, najpierw badając swoje sumienie; może użyć Dziesięciu Przykazań jako punktu wyjścia, kwestionując, czy złamała jakiekolwiek Przykazania poprzez swoje myśli lub czyny. Będąc świadomym swojego grzechu w ten sposób, może ona uczynić swój Akt Zgody bardziej uważnie. Według Katechizmu Kościoła Katolickiego ten typ wewnętrznej zmiany i wzrostu jest ważniejszy niż pokazy zewnętrzne, takie jak post; bez zmiany serca i prawdziwej skruchy, zewnętrzne akty skruchy są bez znaczenia.
