George Washington był rolnikiem, geodetą i żołnierzem, który jako głównodowodzący Armią Kontynentalną pokonał Brytyjczyków w Wojnie Rewolucyjnej i jako prywatny obywatel został pierwszym prezydentem Stanów Zjednoczonych. /strong> Waszyngton wyznaczył szereg precedensów dla amerykańskiego przywództwa, w tym koncepcję dwuletniego limitu dla prezydentów.
Waszyngton urodził się w szacownej rodzinie z klasy średniej 22 lutego 1732 r. w Wirginii. Otrzymał zarówno klasyczne wykształcenie w domu, jak i praktyczne wykształcenie wśród plantatorów i pomocników, z którymi kojarzy. Od tych ludzi nauczył się rolnictwa i geodezji. Gdy miał 17 lat, został oficjalnym geodetą okręgu Culpeper. Był naturalnym przywódcą i został mianowany głównym w kolonialnej milicji do czasu, gdy miał 21 lat, biorąc udział w pierwszej bitwie wojny francuskiej i indyjskiej. Podczas tego konfliktu wyróżnił się, rozwijając w oczywisty wybór dla głównodowodzącego, gdy wojna o niepodległość rozpoczęła się później. Wyróżnił się podczas wojny, jego sprytne i wnikliwe przywództwo przyniosło ostateczną klęskę Brytyjczyków.
Waszyngton nigdy nie szukał przywództwa, choć zawsze był na to przygotowany. Poinformował o swojej gotowości do kierowania wojskiem, pokazując się w mundurze na II Kongresie Kontynentalnym, a następnie przyjął rolę przewodniczącego Konwencji Konstytucyjnej z 1786 roku. Jego nadzieje na przejście na emeryturę na jego plantację zostały zniweczone, gdy nie udało się znaleźć żadnego innego człowieka, który mógłby doprowadzić do nowego narodu, a on został pierwszym amerykańskim prezydentem w 1789 r., Jednogłośnie zatwierdzonym przez Kolegium Elektorów. Zmarł 14 grudnia 1799 r. Na swojej plantacji Mount Vernon.
