Wielką trójkę odpowiedzialną za rozwój sojuszniczej strategii podczas II wojny światowej byli Premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill, prezydent Stanów Zjednoczonych Franklin D. Roosevelt i Premeir Związku Radzieckiego Józef Stalin. Wielka Trójka otrzymała imię po pierwszym spotkaniu w Teheranie.
Wielka Trójka spotkała się tylko dwa razy: najpierw w Teheranie, Iranie i raz na Morzu Śródziemnym w Jałcie. Podczas pobytu w Teheranie Trzej opracowali plany inwazji na Normandię we Francji, którą później nazwano "D-Day". Podczas kolejnego spotkania w Jałcie Trzej dyskutowali o tym, co należy zrobić z Niemcami i terytoriami zabranymi od nazistów, jak również demilitaryzacją kraju. W obu spotkaniach każda partia potwierdziła swoją wiarę w zakończenie wojny poprzez bezwarunkowe poddanie się.
