W większości denominacji chrześcijaństwa Duch Święty jest trzecią osobą w Trójcy (wraz z Ojcem i Synem). Christian Apologetic and Research Ministry określa Ducha Świętego jako w pełni Boga, wszechwiedzącego i wszechobecny. Duch Święty jest określany jako osoba, a nie tylko siła. Duch Święty ma również swoje miejsce w judaizmie, islamie i wierze bahaizmu.
Stary Testament i hebrajska Biblia odnoszą się do Ducha Świętego jako do "ruach ha-kodesz" lub "Ducha Bożego". Składa się ona ze światła i ognia i wiadomo, że jest całkowicie odmienna od Boga. Nowy Testament zawiera 90 konkretnych odniesień do Ducha Świętego. Na przykład w Ewangeliach synoptycznych Duch Święty pojawia się już w momencie narodzin Jana Chrzciciela. Ewangelie Mateusza, Marka i Łukasza potwierdzają, że bluźnierstwo przeciwko Duchowi jest niewybaczalnym grzechem.
W judaizmie Duch Święty ogólnie odnosi się do boskiego aspektu proroctwa i mądrości. Koran czyni wielokrotne wzmianki o Duchu jako o czynniku boskiego działania lub komunikacji. Niektóre tradycje muzułmańskie porównują Ducha z aniołem Gabrielem. W Wierze Bahá'í, Duch Święty jest używany do opisania transcendencji Bożego ducha do proroków i posłańców.
