Operacja "Rolling Thunder" była kampanią strategicznego bombardowania Wietnamu Północnego przeprowadzoną w okresie od marca 1965 do października 1968. Zlecona przez prezydenta Lyndona Johnsona, operacja miała na celu wzmocnienie morale Południowych Wietnamczyków i ograniczenie zdolności Północnego Wietnamu do płacenia wojna.
Chociaż ograniczone amerykańskie bombardowania zostały już przeprowadzone przeciwko północnemu Wietnamowi, administracja Johnsona miała nadzieję, że poprzez eskalację bombardowania może uniemożliwić Wietnamowi Północnemu wysyłanie ludzi i dostaw do Viet Congu na południu, szkodzić infrastrukturze północno-wietnamskiej i przekonywać Północnowietnamska do zaakceptowania reżimu południowo-wietnamskiego. Administracja chciała również dostarczyć niezbędnego morale rządowi południowowietnamskiemu.
Początkowo naloty skupiały się na południowej części Wietnamu Północnego, ale zakres celów stopniowo wzrastał, dopóki naloty bombowe nie zostały przeprowadzone w całym kraju, z wyjątkami dla strefy buforowej wzdłuż chińskiej granicy oraz miast Hanoi i Haiphong.
W latach 1965-1968 amerykańska armia wyładowała około 60 000 ton bomb na Wietnam Północny. Przy pomocy Związku Radzieckiego i Chin Wietnam Północny stworzył skuteczny system obrony powietrznej i sprowadził około 900 samolotów. W rezultacie większość amerykańskich jeńców wojennych w Wietnamie Północnym to piloci i inni członkowie załogi samolotu.
