Platon, urodzony około 428 roku p.n.e. w Atenach, w Grecji, był starożytnym filozofem greckim, studentem Sokratesa i nauczycielem Arystotelesa, który założył jedną z pierwszych instytucji szkolnictwa wyższego. Pisał na różne tematy, w tym na temat sprawiedliwości, równości, polityki, teologia i kosmologia.
Urodzony u dwóch arystokratycznych rodziców, Platon kształcił się w poezji, filozofii i gimnastyce. Służył w wojnie peloponeskiej i był bardzo dotknięty porażką Aten Sparty, co doprowadziło do końca demokracji w Atenach i rozpoczęcia jej oligarchii.
Platon był pod silnym wpływem dialogu i debaty greckiego filozofa Sokratesa. Kiedy przywrócono demokrację Aten, Platon rozważał rolę w polityce, ale postanowił kontynuować edukację i filozofię po tym, jak jego nauczyciel, Sokrates, został stracony. Po śmierci Sokratesa Platon opuścił Ateny i spędził kilkanaście lat podróżując po regionie Morza Śródziemnego, badając matematykę, geometrię, astronomię, religię i geologię. W tym czasie Platon rozpoczął swoje pisma, w tym jego najsłynniejszy dialog "Republika" wraz z "Timaeus" i "Critias", w których wspomina o mieście Atlantydy.
Gdy miał około 40 lat, Platon pojechał do domu do Aten i założył Akademię, otwartą szkołę wyższego wykształcenia, gdzie wykładał studentów z biologii, matematyki, polityki, filozofii i astronomii. Jego najsłynniejszym uczniem był grecki filozof Arystoteles.
