Niektórzy z głównych proroków w Biblii to: Izajasz, Jeremiasz, Daniel, Ezechiel i Eliasz. Jezus i Jan Chrzciciel byli również uważani za proroków, chociaż Jezus był przede wszystkim znany jako Syn Boży. Zgodnie z tradycją rzymskokatolicką, głównymi prorokami są ci, którzy mieli publiczne lub prywatne objawienia. Prorocy drugo i drugorzędni to ci, którzy mieli wizje, ale nigdy nie mieli konsekwentnej historii prorockiej.
Izajasz przekazał swoje proroctwa Żydom w Judei, dotyczące Jerozolimy i Judy. Mówił podczas rządów Ozjasza, Jotama, Achaza i Ezechiasza, którzy byli królami Judy. Okres ten wynosił między 740 a 680 lat pne, a historyczne ustawienie w zakresie książek biblijnych było podczas 2 Królów 15-21 i 2 Kronik 26 do 30. Księga biblijna Izajasz zawiera wiele z jego proroctw.
Daniel także ma swoją własną książkę w Biblii i wypowiedział swoje proroctwa o jeńcach żyjących w Babilonie, a także o pogańskich królach. Jego proroctwa dotyczyły Izraela i narodów pogańskich, a były one znane najbardziej znane podczas panowania Nabuchodonozora, króla babilońskiego, ale także podczas panowania królów judzkich Jojakima, Jehojachina i Sedekiasza. Proroctwa Daniela miały miejsce między 605 a 536 r., Poczynając od prawie wieku po Izajaszu.
