Zarówno klin klinowy, jak i hieroglify zostały opracowane na poziomie 4000 B.C. Wśród najwcześniejszych form pisania obie zaczęły się jako formy piktograficzne, które z biegiem czasu stały się bardziej abstrakcyjne i zawierały elementy fonetyczne.
Cuneforma rozwinęła się w Mezopotamii nieco wcześniej niż egipskie hieroglify. Biolog Jared Diamond postawił hipotezę, że rozwinęli się wcześnie, aby zarządzać coraz bardziej złożonymi potrzebami rządowymi i handlowymi. W najwcześniejszych formach pisania obrazów odwoływano się do obiektów za pomocą obrazkowych reprezentacji. Przykładem tego jest, w hieroglifach i wczesnym pismu klinowym, symbol "ryby" jest prostym obrazem ryby. W miarę rozwoju pisma klinowego i hieroglifów elementy fonetyczne zostały dodane do języka pisanego, tak że niektóre symbole reprezentowały dźwięki w języku mówionym.
Chociaż oba skrypty stały się bardziej abstrakcyjne, tak że symbole reprezentowały idee i uczucia, w szczególności klinkier pozostawił swój obrazowy układ dla kombinacji linii i kropek. Oba skrypty wpływały na siebie nawzajem podczas ich rozwoju poprzez handel i podróże. Ich wspólne cechy fonetyczne miały duży wpływ na rozwój zachodniego pisma i odróżniały je od wschodnich scenariuszy, w których symbole reprezentują słowa, a nie dźwięki. Wpływ obu skryptów można zobaczyć w starożytnym języku greckim, który pojawił się na Kamieniu z Rosetty obok dwóch form egipskich hieroglifów i zawiera wiele zmodyfikowanych wersji symboli klinowych.
