Mojżesz wyzwolił Izraelitów z niewoli egipskiej i poprowadził ich do Kanaanu, gdzie ostatecznie założyli dom. Dostarczył ludziom dziesięć przykazań i był ważnym nauczycielem i prorokiem. Mojżesz jest centralną postacią dla wszystkich zachodnich religii, ale jest powszechnie uważany za najważniejszą postać w judaizmie.
Zgodnie z Biblią, Mojżesz został porzucony jako dziecko przez swoich rodziców, znaleziony przez egipską księżniczkę i wychowany przez nią tak, jakby był jej własnym. Jako dorosły jednak Mojżesz zaniepokoił się egipskim traktowaniem hebrajskich niewolników. Bóg, w formie płonącego krzewu, powiedział Mojżeszowi, że musi wyprowadzić naród hebrajski z Izraela. Mojżesz poprosił faraona o zezwolenie na odejście, ale dopiero po tym, jak Bóg zadał Egipcjanom kilka plag, Izraelici otrzymali pozwolenie na wyjazd do Kanaanu, gdzie Bóg powiedział Mojżeszowi, aby je zabrał.
Faraon miał jednak zmianę serca i on i jego armia ścigali Izraelitów. Mojżesz, niesławnie, rozdzielił morze, aby on i jego naśladowcy mogli bezpiecznie przejść. Morze jednak runęło na faraona i jego armię.
Izraelici błąkali się po pustyni przez kilkadziesiąt lat po ucieczce. To w tym okresie Bóg podyktował Mojżeszowi dziesięć przykazań. Ostatecznie jednak Mojżesz wpadł w kłopoty z Bogiem i, jako kara, nie wolno było wchodzić do Kanaanu, gdy Izraelici w końcu dotarli.
