Dwa przykłady sławnych ludzi uczciwych to Mahatma Gandhi i Abraham Lincoln. Uczciwość wymaga, aby człowiek wykonywał tylko czynności zgodne z jego wewnętrznymi wartościami. Ludzie, których słowa i czyny nie odzwierciedlają swoich wewnętrznych wartości, nie mają integralności.
Anegdota o uczciwości Gandhiego dotyczy matki, która przyprowadziła swojego małego chłopca na spotkanie z wielkim człowiekiem. Poprosiła Gandhiego, by powiedział mu, żeby nigdy nie jadł cukru z powodu jego wpływu na zdrowie i zęby. Gandhi odmówił, zamiast poprosić matkę, aby sprowadziła chłopca ponownie 30 dni później. Kiedy wróciła, Gandhi zrobił to, co chciała, mówiąc chłopcu, żeby trzymał się z dala od cukru. Matka zastanawiała się, dlaczego Gandhi nie zrobił tego po pierwszej wizycie, a Gandhi odpowiedział, że jadł cukier jeszcze podczas pierwszej wizyty i nie czuł się komfortowo, mówiąc innym, by powstrzymali się od czegoś, co mu się podobało.
Prezydent Lincoln jest chwalony za uczciwość, szczególnie w zakresie zarządzania wojną secesyjną. Wszystkie jego decyzje wynikały z jego przekonania, że utrzymanie amerykańskiej formy rządów, wyrażonej przez Unię, ma kluczowe znaczenie. Jego odmowa postępowania z nieuczciwymi ludźmi była jedynie przedłużeniem tej naturalnej prawości.
