Wiek Oświecenia, znany również jako Wiek Rozumu, wpłynął na sztukę stopniowo zastępując złożoność i bogactwo barokowego stylu prostotą i klarownością neoklasycyzmu. Oświecenie obudziło także ogólne zainteresowanie różnymi sztukami jako środkami wyrazu.
Oświecenie wezwało ludzkość, aby spróbowała zrozumieć swoje miejsce w świecie przyrody, oparte na naukowym rozumowaniu zamiast na wierze religijnej. Jednym ze sposobów, w jaki sztuka to pokazała, były powieści naturalistyczne, które zaczęły pojawiać się w XVII i XVIII wieku. Najważniejszym przykładem jest "Robinson Crusoe" Daniela Defoe, który wielu uczonych uważa za pierwszą współczesną powieść angielską. W rzeźbie i architekturze neoklasycyzm przejawiał się w naśladowaniu modeli greckich i rzymskich, czego przykładem są porty i kolumny wiejskich rezydencji brytyjskiej szlachty oraz w Mount Vernon, posiadłości George'a Washingtona w kolonialnej Ameryce.
W muzyce wystawna barokowa muzyka na przykładzie dzieł Johanna Sebastiana Bacha i George'a Friderica Handla ustąpiła miejsca klarowności, strukturze i technicznemu blaskowi takich kompozytorów jak Wolfgang Amadeusz Mozart i Franz Joseph Haydn. W malarstwie artyści realizowali się poprzez alegorię i krytykę społeczną. Utwory, które stanowiły przykład tego nurtu, to dworskie portrety Hiszpana Francisco Goya i angielskiej sceny malarza Williama Hogartha z Londynu. Stopniowo realizm Oświecenia ustąpił okresowi romantyzmu w sztuce.
