"Żona opowieści o Bath" z "Opowieści z Canterbury" autorstwa Chaucera, to przykład, historia, która przebiera polemikę z poważnymi podtekstami politycznymi i religijnymi jako farsowy portret sprośnej kobiety. Podtekst tej opowieści głosi, że Żona jest głęboko heretycka, ponieważ nalega na jej prawa w obliczu oficjalnego ucisku ze strony władz religijnych i świeckich w tym czasie.
Opowieść o żonie w Bath otwiera prolog, który jest dłuższy niż sama opowieść. W prologu żona przyznaje, że "miała pięciu mężów przy drzwiach kościoła". Oznacza to, że poślubiła go pięć razy, co było niezwykłe i zasępione przez kościół z XIV wieku. Jej mężowie wciąż umierają, a na ostatnim pogrzebie czasami znajduje nowego męża. Twierdzi, że pokłada ufność w doświadczeniu nad autorytetem Kościoła lub pism świętych iw pewnym momencie prawie otwarcie nie zgadza się z wyrażoną opinią Jezusa. Jej opowieść opowiada o starej wiedźmie z czasów króla Artura, która staje się piękna, ponieważ "uzyskała suwerenność" nad swoim mężem.
Żona łaźni jest zjadliwą krytyką przedstawiania kobiet w średniowiecznym kościele jako podporządkowanych i z natury grzesznych. Jako karykaturalna żałoba, Żona ma prawo do kilku punktów przeciwko ortodoksji czasu, który w przeciwnym razie byłby otwarcie heretical. Jej opowieścią był sposób Chaucera krytykowania zarówno patriarchatu, jak i pruderii.
