Według starotestamentowej historii o Exodusie, 10 plag Egiptu było serią kar, które Bóg nawiedził Egipcjan w odpowiedzi na odmowę faraona uwolnienia hebrajskich niewolników uwięzionych w tym narodzie; plagi te obejmują wydarzenia takie jak rój żab i zarazy wśród domowych zwierząt w kraju. Mojżesz, żydowska sierota, która wychowała się w domu faraona, złożyła wielorakie żądanie, aby faraon "puścił mój lud", odnosząc się do do zdolności faraona do uwolnienia hebrajskich niewolników. Kiedy faraon wielokrotnie zaprzecza temu żądaniu, Mojżesz ostrzega go przed serią plag, które Bóg wyśle, ale faraon wciąż jest niewzruszony.
Następnie rozpoczyna się seria 10 plag, zaczynając od plagi, która zamienia wody Nilu w krew. Następnie pojawia się rój żab, a następnie ogniska wszy, które atakują zarówno zwierzęta, jak i ludzi. Czwarta plaga obejmuje ogromne grupy dzikich zwierząt zalewających egipskie miasta, a piąta to zarazy, które zabijają zwierzęta gospodarskie i domowe. Szósta i siódma plaga to wybuch bolesnych wrzodów i burzy ognia i lodu; po tych plagach Egipcjanie błagają faraona o uwolnienie niewolników, ale pozostaje on zdecydowany. Ostatnie trzy plagi składają się z szarańczy, ciemności i, w końcu, śmierci wszystkich pierworodnych synów każdej egipskiej rodziny.
