Ustawa o ziemi publicznej z 1796 r. zezwalała na sprzedaż ziem federalnych w sekcjach o powierzchni 640 akrów za cenę 2 USD za akr, wyjaśnia, jak działają rzeczy. Zasadniczo obniżyło to cenę gruntu jednocześnie zwiększając minimalny areał dopuszczalny dla każdej sprzedaży.
Celem ustawy o gruntach państwowych z 1796 r. było obniżenie cen, aby osadnicy byli w stanie zarządzać kosztami i przenosić się na nieuregulowane obszary. Jednak większość osób, które nabyły nieruchomość na mocy tej ustawy okazało się spekulantami, a nie osadnikami.
Ostatecznie, duże zapotrzebowanie na tanie grunty doprowadziło do tego, że lokatorzy mają pierwszą szansę na zakup ziemi, na której się znajdują. Zostało to nazwane Ustawą o Precesji z 1841 roku. Ziemia została zaoferowana osobom w cenie 1,25 USD za akr. Ci, którzy mieszkali na ziemi, nie mieli szansy na zakup, ponieważ ziemia została sprzedana na aukcji za cenę, na którą nie było ich stać. Wszystkie te działania doprowadziły do Aktu Homestead z 1862 roku, zezwalając poszczególnym osobom na bezpłatne przyznanie ziemi, w której żyli jako własnej. Osadnicy wykorzystali te działania, aby zdobyć i wykorzystać ziemie do cięcia drewna i sprzedaży.
