"Czarna śmierć" odnosi się do 14-wiecznej epidemii dżumy dymieniczej, infekcji bakteryjnej rozprzestrzeniającej się głównie przez zarażone pchły, chociaż choroba może być również przenoszona przez kontakt osobniczy w postaci płucnej. Według portalu About.com epidemia zaczęła się wraz z upadkiem Kaffy, weneckiej kolonii na Krymie.
Uchodźcy z oblężenia Kaffy ewakuowali swoje miasto i uciekli z powrotem do Europy na statkach przewożących czarne szczury. Szczurom tym towarzyszyły pchły z bakteriami Yersinia pestis w ich wnętrznościach. Po ukąszeniu zwierzęta i ludzie zarazili się i zaczęli rozwijać klasyczne objawy dżumy dymieniczej. Jak donosi portal About.com, objawy te obejmowały duże czarne obrzęki w miejscu zaognionych węzłów chłonnych i ciemne, nakrapiane plamy na skórze.
Jeśli infekcja rozprzestrzeni się na płuca ofiary, choroba może przekształcić się w bardziej zjadliwą formę i stać się w powietrzu. Ta dżuma płucna miała zdolność rozprzestrzeniania się z człowieka na człowieka przez powietrze i często była odpowiedzialna za nieświeży oddech umierającej ofiary. Według portalu About.com czarna śmierć jest uważana za najgorszą klęskę żywiołową, jaka nawiedziła Europę, i prawdopodobnie zabiła nawet połowę populacji.
