Seria jednodolarowych banknotów w Stanach Zjednoczonych, które rozpoczęły się w 1969 r., była wyjątkowa, ponieważ zawierała zaktualizowaną pieczęć skarbca Stanów Zjednoczonych. Nowa pieczęć cechowała się bardziej uproszczonym wyglądem, a ogniskowa obraz tarczy otrzymał bardziej kwadratowy kształt.
Największą różnicą w zmienionej pieczęci na rachunku dolarowym z 1969 r. był napis znajdujący się na obwodzie pieczęci. Przed serią z 1969 r. Napis "Thesaur. Amer. Septent. Sigil", który jest skrótem od "Thesauri Americae Septentrionalis Sigillum" lub "Pieczęć skarbca Ameryki Północnej". Na rachunku dolarowym z 1969 roku słowa te zostały dodatkowo uproszczone, aby przeczytać "Departament Skarbu, 1789".
1969 r. oznaczało również koniec wyższych nominałów banknotów w podaży pieniądza w Stanach Zjednoczonych. Departament Skarbu Stanów Zjednoczonych przerwał drukowanie banknotów 500, 1000, 5000 i 10 000 USD w 1934 roku, pozostawiając 100 dolarów jako największy. Do 1969 r. Podaż była na wyczerpaniu, ale popyt na rachunki przekraczające 100 USD spadł do tego stopnia, że Ministerstwo Skarbu uznało, że bardziej opłacalne jest usuwanie banknotów z obiegu, zamiast drukować kolejną serię, i zniszczyło te, które wciąż są. zachowane w skarbcach.
