Prezydencja Williama Howarda Taft w czasach postępów była naznaczona dużą liczbą niszczących zaufanie garniturów, uczciwą regulacją stawek za kolej, poprzez Komisję Handlu Międzynarodowego, przejściem dwóch poprawek do konstytucji i wykorzystaniem dyplomacji dolara do stymuluj handel z Ameryką Łacińską. Mimo że Taft był niepopularnym prezydentem, prowadził aktywną kadencję i był równie postępowy jak Theodore Roosevelt.
Według History.com Taft zainicjował 80 pozwów antytrustowych przeciwko kombinacjom przemysłowym - prawie dwa razy więcej niż jego poprzednik Roosevelt. Jeden z najbardziej godnych uwagi pozwów był przeciwko amerykańskiej stali za przejęcie firmy z Tennessee.
Taft dalej naciskał na regulacje dotyczące wielkich firm, wzmacniając Komisję Międzystanową ds. Handlu, aby powstrzymała wysiłki 25 zachodnich kolei, aby podnieść stawki o 20 procent. Taft początkowo zagroził egzekwowaniem ustawy o ochronie konkurencji w Sherman, ale ostatecznie rozwiązał problem, wysyłając wszystkie wnioski o zwrot stawki przez nowo utworzony departament ICC.
Taft był odpowiedzialny za ważną reformę polityki fiskalnej. Zmienił proces budżetowania dla władzy wykonawczej, zlecając każdemu organowi wykonawczemu złożenie wniosku do gabinetu w celu analizy oraz tworząc Komisję ds. Ekonomii i Efektywności w celu zbadania i poprawy procedur budżetowych. W obszarze stosunków rasowych Taft zachęcał czarnych do szukania wykształcenia i angażowania się w przedsiębiorczość oraz zlikwidował ustawodawstwo, które zaszkodziłoby Murzynom, wymagając testu umiejętności czytania dla niewykwalifikowanych robotników.
