Na granicy płytki transformacyjnej dwie płyty tektoniczne przechodzą jedna obok drugiej, tworząc strefę pękania. Ten ruch powoduje zjawiska, takie jak trzęsienia ziemi.
Zewnętrzna skorupa ziemska składa się z płyt tektonicznych lub litosfery złożonych ze stałej skały. Gdy dwie płyty tektoniczne poruszają się obok siebie, tworzą strefę pękania, która wytwarza granicę płytki transformacyjnej, zwaną również uszkodzeniem transformacji. Dwa inne sposoby, w jakie płytki mogą się poruszać względem siebie, są ze sobą powiązane, co nazywa się zbieżnością tektoniczną lub osobno, co nazywa się dywergencją tektoniczną.
Większość granic płytek transformacyjnych znajduje się w basenie oceanicznym, gdzie łączą one części środkowych krawędzi oceanu, ale istnieje kilka znaczących przykładów w litosferze kontynentalnej, lub na lądzie, najsłynniejszy jest obszar usterki San Andreas, który dzieli Kalifornia. Granica składa się z Pacyfiku na zachodzie i północnoamerykańskiego na wschodzie, zgodnie z danymi Amerykańskiej Służby Geologicznej. Innym przykładem jest błąd Alpine, który podąża ścieżką, która prawie wydłuża całą długość Wyspy Południowej w Nowej Zelandii.
Powtarzające się trzęsienie ziemi ma miejsce na granicach płytek transformujących. Te trzęsienia ziemi występują zazwyczaj w obrębie i pomiędzy płytami niezwiązanymi z ruchem w bok i w dół, trzęsienia ziemi są zazwyczaj płytkie.
